Voor Silke, trainster van het competitieteam van Klimclub Hungaria, is haar werk veel meer dan enkel klimmers begeleiden. “Ik heb zelf nog in het competitieteam gezeten”, vertelt ze. “Daar heb ik fantastische herinneringen aan, en mijn grootste motivatie is om ervoor te zorgen dat de huidige klimmers later met hetzelfde warme gevoel terugkijken op hun tijd in het team.”
Silke ziet het competitieteam niet als een verzameling individuen, maar als een hechte groep waarin iedereen elkaar vooruithelpt. “Sommige klimmers begeleid ik al sinds ze zeven of acht jaar zijn. Je ziet hen letterlijk opgroeien, niet alleen als sporters, maar ook als mensen. Via sport probeer ik hen ook wat levenslessen mee te geven. Dat voelt soms als een grote verantwoordelijkheid, maar vooral als iets heel bijzonders om te mogen doen.”
Plezier als drijfveer
Motivatie is voor Silke een sleutelwoord, maar dan wel motivatie die van binnenuit komt. “Ik wil dat klimmers ontdekken dat die drive uit henzelf moet komen. Plezier staat centraal, want iets wat je graag doet, hou je ook langer vol. We proberen de funfactor dus altijd te behouden, soms via spelvormen, maar evengoed door een sterke band binnen de groep. We doen teambuildings, tripjes en zorgen dat iedereen graag naar de training komt. Uiteindelijk moet elke klimmer kunnen zeggen: ‘Ik doe dit omdat ik het leuk vind’.”
Techniek en veerkracht hand in hand
De trainingen van het competitieteam zijn gevarieerd: van intensieve krachttraining tot mentale voorbereiding via visualisatie of het verfijnen van specifieke vaardigheden. “Veerkracht is in elke training aanwezig”, zegt Silke. “Om beter te worden, moet je durven falen. Nieuwe technieken leer je door te vallen, opnieuw te proberen en te blijven zoeken naar wat werkt. Dat vraagt veel mentale kracht. Mijn taak als coach is om die positieve mindset te ondersteunen. Fouten zijn niet erg, zolang je eruit leert. De beste klimmers zijn vaak net degenen die het meest gefaald hebben, maar er telkens iets uit meenemen.”
Groeien voorbij verwachtingen
Wat Silke het meest trots maakt? “Wanneer klimmers beseffen dat ze meer kunnen dan ze zelf denken. Als iemand die niet gelooft dat die kan winnen plots bovenaan het podium staat, dan is dat pure trots. Maar het hoeft niet altijd over medailles te gaan. Soms gaat het over iemand die zijn angst overwint om voor te klimmen en uiteindelijk plezier beleeft aan klimmen op de rotsen. Of dat bij iemand na tientallen pogingen eindelijk die éne pas lukt: dat geeft mij evenveel voldoening.”
Leren van jongeren
Werken met jonge sporters houdt Silke scherp. “Hoe ouder ik word, hoe meer ik merk dat ik van hen blijf leren. Jonge mensen houden je fris en herinneren je eraan hoe je zelf ooit was. Ze zijn opgegroeid in een andere wereld, met andere uitdagingen, en dat verruimt mijn blik. Bovendien dwingt het me om mezelf voortdurend in vraag te stellen: doe ik iets omdat het altijd zo geweest is, of omdat het echt het beste is voor deze generatie klimmers?”
Balans tussen plezier en prestatie
De grootste uitdaging blijft de balans tussen presteren en plezier. “Naarmate het niveau stijgt, stijgen ook de verwachtingen, van buitenaf én van de klimmers zelf. Voor mij blijft plezier op nummer één staan. Zonder plezier geen vooruitgang. Maar presteren mag ook een doel zijn, zolang het een zelfgekozen doel is. Wedstrijden horen erbij, maar het belangrijkste is dat je weet waarom je het doet. De klimmers die die balans vinden, plezier hebben én willen presteren, zijn vaak de sterkste.”
Passie als motor
Wat Silke zelf het meeste voldoening geeft? “Dat ik mijn passie heb kunnen omzetten in mijn job. Dat ik samen met de klimmers werk aan hun doelen, binnen mijn eigen club, maakt het extra bijzonder. Als ik dan op een wedstrijd sta en zie wat we samen bereikt hebben, weet ik telkens weer waarom ik dit doe.”
Dromen voor de toekomst
De toekomst ziet Silke groots. “Ik droom van een sterk en goed opgeleid trainersteam dat onze klimmers nog beter kan begeleiden. Meer expertise, meer samenwerking, meer doorgroeikansen. We hebben al een Team A en Team B, maar er zijn nog heel wat letters van het alfabet over,” lacht ze. “En wie weet ooit een extra trainingsruimte waarin we onze stoutste plannen kunnen waarmaken. We mogen gerust nog wat groter dromen, want we hebben er de klimmers voor.”
Een laatste advies
Tot slot heeft Silke nog een duidelijke boodschap voor wie overweegt om ook trainer te worden: “Gewoon doen! Je weet pas of het iets voor jou is als je het probeert. De club ondersteunt je, en als je eenmaal ziet hoeveel voldoening het geeft om klimmers te helpen groeien dan ben je meteen verkocht.”